کد مطلب:153872 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104
دنیا پرستان از اطراف امام پراکنده شدند
حسین علیه السلام در منزل زباله بود كه خبر شهادت عبدالله بن یقطر به او رسید، امام اصحاب و یاران را جمع نمود و نامه ای را بیرون آورد و برای آنان قرائت نمود بدین شرح:
بسم الله الرحمن الرحیم اما بعد فانه قد أتانی خبر فظیع قتل مسلم بن عقیل و هانی بن عروة و عبدالله بن یقطر و قد خذلنا شیعتنا فمن احب منكم الانصراف فلینصرف فی غیر حرج لیس علیه دمام.
بنام خداوند بخشنده مهربان اما بعد خبر دردناك شهادت مسلم و هانی و عبدالله به من رسیده و شیعیانمان ما را رها ساختند، پس هر كه دوست دارد برگردد بر او حرجی نیست كه من بیعتم را از او برداشتم.
مردم با شنیدن این پیام از اطراف امام پراكنده شدند و به چپ و راست رفتند مگر یارانی كه با او از مدینه حركت نموده بودند و چند نفری كه در مسیر بوی پیوسته بودند و حال آنكه در مدت توقف در مكه معظمه گروهی از مردم حجاز و جمعی از اهالی بصره به آن حضرت پیوسته بودند كه به نقل مسعودی حسین علیه السلام را پانصد سوار و یكصد نفر پیاده همراهی می كردند.
چون گمان دنیاپرستان این بود كه مردم شهری كه امام وارد می شود به اطاعت او
خواهند بود و از او فرمانبرداری خواهند كرد و اینك كه فهمیدند هر كه با امام باشد باید تن به مرگ دهد لذا كسانی كه زندگی ذلت بار را بر مرگ شرافتمند و افتخارآمیز ترجیح می دادند از اطراف امام پراكنده شدند [1] .
بسم الله الرحمن الرحیم اما بعد فانه قد أتانی خبر فظیع قتل مسلم بن عقیل و هانی بن عروة و عبدالله بن یقطر و قد خذلنا شیعتنا فمن احب منكم الانصراف فلینصرف فی غیر حرج لیس علیه دمام.
بنام خداوند بخشنده مهربان اما بعد خبر دردناك شهادت مسلم و هانی و عبدالله به من رسیده و شیعیانمان ما را رها ساختند، پس هر كه دوست دارد برگردد بر او حرجی نیست كه من بیعتم را از او برداشتم.
مردم با شنیدن این پیام از اطراف امام پراكنده شدند و به چپ و راست رفتند مگر یارانی كه با او از مدینه حركت نموده بودند و چند نفری كه در مسیر بوی پیوسته بودند و حال آنكه در مدت توقف در مكه معظمه گروهی از مردم حجاز و جمعی از اهالی بصره به آن حضرت پیوسته بودند كه به نقل مسعودی حسین علیه السلام را پانصد سوار و یكصد نفر پیاده همراهی می كردند.
چون گمان دنیاپرستان این بود كه مردم شهری كه امام وارد می شود به اطاعت او
خواهند بود و از او فرمانبرداری خواهند كرد و اینك كه فهمیدند هر كه با امام باشد باید تن به مرگ دهد لذا كسانی كه زندگی ذلت بار را بر مرگ شرافتمند و افتخارآمیز ترجیح می دادند از اطراف امام پراكنده شدند [1] .
[1] اعيان الشيعه ج 1/ص 595 - ابصار العين ص 52 - كامل ج 4/ص 43 - ارشاد ص 223 - طبري ج 7/ص 294 - الحسين في طريقه ص 87 - مزوج الذهب ج 3/ ص 61.